Provisie is geen gif(t)

1. 9 oktober 2018, door Toon Berendsen
2. 0 reacties

CFD ging er met gestrekt been in, met haar reactie op het recente artikel van Fred de Jong en Alwin Oerlemans in Het Verzekeringsarchief. De auteurs: ‘Gezien de maatschappelijke schade van gebrek aan goed financieel advies, de maatschappelijke winst van het voorkomen van financiële problemen, de behoefte bij de consument, de wettelijke zorgplicht en de bedrijfseconomische noodzaak bij het intermediair, introduceren we hier het businessmodel financieel regisseur’. Verderop leest hetzelfde artikel: ‘De financieel regisseur werkt idealiter zonder provisie van verzekeraars, omdat dit de meest zuivere en onafhankelijke positie van de vertrouwenspersoon garandeert’.

Dat was tegen het zere been. CFD sprak zelfs van ‘demoniseren van schadeprovisie: “Het is weer de zoveelste aanval op de schadeprovisie, om de opinie op oneerlijke wijze te beïnvloeden.”

Volstrekte dwaasheid

Provisie lag vaker onder vuur. Niet voor niets geldt sinds 2013 een provisieverbod voor een groot aantal productsoorten. De wortels van dat verbod liggen in een Ecorys-rapport uit 2004, gemaakt in opdracht van Financiën. Toenmalig minister Zalm: “Ten slotte wordt in het derde deel van het rapport ingegaan op de (transparantie van de) kwaliteit van hypothecaire advisering door het intermediair. De conclusie van dit derde onderdeel van het rapport luidt dat hypothecaire tussenpersonen zich in hun advisering mede laten leiden door provisiestructuren.”

In 1971 verrichtte de Wiardi Beckman Stichting onderzoek naar het particuliere verzekeringsbedrijf. De stichting is het wetenschappelijke bureau van de PvdA. Eén van de conclusies: ‘De provisie van de tussenpersonen maakt een te groot deel uit van het totale kostenbestand. Voor een verplichte WA-motorrijtuigenverzekering met wettelijk voorgeschreven minimumeisen, wordt aan de tussenpersoon doorlopend 20-25 procent van de premie uitgekeerd. Er is hier nog nauwelijks sprake van een keuzevrijheid voor de verzekeringnemer en een doorlopende hoge beloning is maatschappelijk gezien volstrekte dwaasheid’.

Geen verdienste

In een interview dat het inmiddels opgeheven orgaan ‘Welwezen’ van het Verbond van Verzekeraars had met de onderzoekers, lichtte zij toe: “Wij hebben bezwaar tegen die automatische provisie, met name voor verplichte verzekeringen als de WA-auto. Iedereen heeft zo’n verzekering nodig en het is geen verdienste als een

 

tussenpersoon zo’n verzekering verkoopt. Wij achten een deel van het geld dat tussenpersonen ontvangen arbeidsloos inkomen. U weet toch evengoed als wij, dat een heleboel verzekerden al hun zaken rechtstreeks met de betrokken maatschappij regelen en een tussenpersoon nimmer inschakelen of ontmoeten? Wij zouden voelen voor een betaling per verrichting, evenals dat bij belastingaangiften het geval is.”

Dat gaat eigenlijk nog veel verder dan De Jong en Oerlemans voorstellen in hun artikel! Immers, financieel regisseur ben je van de totale financiën van de klant of van in ieder geval een redelijk deel daarvan. Voor dat geheel betaalt de klant, waarbij De Jong en Oerlemans menen: ‘Elke Nederlander heeft verplicht een aantal schadeverzekeringen, de meeste worden via een financieel adviseur afgesloten. In de premie zit nu een vergoeding voor de adviseur. Door de provisie uit deze producten te halen, ontstaat ruimte om de financieel regisseur te betalen.’ Doorlopend, dus niks verrichtingentarief, zoals de Wiardi Beckman Stichting voor ogen stond. Die stichting vond de provisie ook nog eens veel te hoog.

Goed recht

VVP nam het op voor de tussenpersonen en hun provisie. Uit de VVP van 4 februari 1972: ‘Het accent ligt voornamelijk op de dienstverlening en deze dienstverlening steunt op twee pijlers: kennis van zaken en het vermogen om deze kennis tussen maatschappij en cliënt waar te maken. Daarbij is het onbelangrijk of een verzekering al dan niet verplicht gesteld is of wordt. Deze verplichting is hier in de eerste plaats in het belang van de verzekerde. Het gebeurt immers geregeld dat een gezin na een brand letterlijk en figuurlijk in de kou staat omdat er geen brandverzekering was. Ook zou het hek van de dam zijn wanneer het aan de beleefdheid van de autobezitters zou worden overgelaten om uit te maken of zij al dan niet verzekerd willen zijn’.

‘Dat de assurantiebemiddeling hiervoor een beloning ontvangt, is haar goed recht. Bij vele gebruiksartikelen zijn de marges hoger en is de ‘Nachschub’ (de prestatie, red.), om eens een mooi woord van onze oosterburen te gebruiken, veel geringer. De provisiebeloning kan daarom nooit te hoog zijn wanneer de kwaliteit van de assurantiebemiddeling wordt bepaald door de toewijding, de zorg en de vindingrijkheid waarmee de bemiddelaar steeds opnieuw de best mogelijke dekking voor zijn cliënt weet te vinden. Een behoorlijke provisiebeloning is verantwoord omdat de verzekeringsbehoeften van persoon tot persoon verschillen. Dit geldt nog sterker voor bedrijven, omdat de risico’s daar gevarieerder en veelomvattender zijn’.

Noodzaak

VVP verder: ‘Een provisiebeloning is niet zomaar een gift. Een goede provisiebeloning is voor een goede agent een noodzaak, omdat hij voor een volledige dienstverlening ook thuis moet zijn op het gebied van uiteenlopende soorten van financiering, van rechtsvormen en van belastingen. Tenslotte is de provisiebeloning uit het economisch bestel niet weg te denken omdat de consumenten altijd de voorkeur zullen geven aan winst beogende maatschappijen die werken met provisiebeloning ontvangende assurantiebemiddelaars’.

Dát is pas een stelling!

Reactie toevoegen

Naam

E-mailadres

Reactie

Organisatie

Telefoonnummer

VVPVIP HypothekenVVP Innovatie PlatformVIP SchadeVVP Twitter

Toevoegen 

Editie

• VVP 9 oktober 2018

Meer over

• VVP 75 jaar