Biomimicry in finance
Katherine Collins van Honeybee Capital uit Amerika maakte onlangs in Amsterdam duidelijk wat financiële instellingen van de natuur kunnen leren. Het antwoord is even simpel als omvattend: alles. Tijdens de bijeenkomst – mogelijk gemaakt door onder meer Triodos Bank, BiomimicryNL en het ministerie van Economische Zaken – zei Collins dat financieel dienstverleners zich bij iedere investeringsbeslissing zouden moeten afvragen: wat zou de natuur doen? “Ask yourself the question what is the function of your work, model, tool or indicator; what is the underlying goal. What would Nature do?”
Vanuit de zaal kwam de reactie dat bij herziening van het pensioenstelsel niet meteen maatregelen moeten worden genomen, maar eerst goed gekeken moet worden naar wat mensen in de toekomst willen. Wat is eigenlijk de functie van ons pensioen? Collins gaf raad over hoe om te gaan met deze lastige beslissing. Haar advies was meer naar buiten te gaan voor inspiratie om tot een oplossing te komen voor complexe investeringsvraagstukken. Dit heeft ze zelf eerder ook gedaan: “Not to escape my profession but to inform my decisions.” Of, zoals Albert Einstein zei: “Look deep into nature, and then you will understand everything better.” Wanneer er grote veranderingen optreden hebben we veerkracht nodig. Vaak werken de economische modellen in deze situaties niet. Juist in de natuur staat aanpassingsvermogen centraal, bijvoorbeeld door het bouwen van nieuwe netwerken. Biomimicry is de wetenschap, de kunst van het nabootsen van de beste biologische ideeën uit de natuur om menselijke problemen op te lossen. Denk bijvoorbeeld aan plakband geïnspireerd door gekko’s. Het toepassen van biomimicry bij investeringen bevat daarnaast ook het kijken naar de veerkracht en diversiteit van een bedrijf en hoe dit is verankerd in zijn context.
In 2008 traden de financiële markten buiten grenzen die in modellen voor mogelijk werden gehouden. Er kon niet meer worden gesproken over calculeerbare risico’s. Volgens Collins gingen we van calculeerbare risico’s naar onbekende onzekerheid. Daarom moet een belegger altijd controleren of aannames nog kloppen en blijven zoeken naar de aanleidingen van gebeurtenissen. Volgens Collins proberen we nog steeds de echte wereld in modellen en risico-cijfers te vangen. Maar slechts 0,5 procent van de processen in de natuur is gebaseerd op standaarden en herhaling. In de financiële wereld moeten we meer adaptieve systemen ontwikkelen om te blijven bestaan. Bijvoorbeeld door meer diversiteit in financiële producten, zoals beleggingsfondsen en Green Bonds, te creëren.
De initiatiefnemers gaan meer van dergelijke bijeenkomsten en discussies organiseren om financieel dienstverleners te inspireren door de lessen die de natuur te bieden heeft. Met twee benen op de grond.