Echte ondernemer kijkt vooruit
Kees van Loon, directeur-eigenaar Profund, is voor financieel adviseur René van der Borch (Profin, amersfoort) een voorbeeldondernemer. “Kees is wel een kritische relatie. Ik heb echt zijn vertrouwen moeten winnen. Ik kom zelden iemand tegen die goed leest wat hij koopt en die kritisch commentaar geeft op mijn advies.”
Van der Borch: “Ik houd van ontwikkelde mensen om mee samen te werken. Mensen die durven, die risico’s samen met ons inschatten. Kees is ook zo’n ontwikkelde man. Iemand die verder denkt. Dat is volgens mij een van de belangrijkste kenmerken van een goede ondernemer, dat hij verder denkt dan vandaag en zich richt op de toekomst.”
Volgens Van Loon is het geheim van succesvol ondernemen: kunnen delen. “Veel ondernemers kniesoren dat ze zaken niet gefund kunnen krijgen. Maar als je niks brengt, krijg je ook niks. Alleen als je kunt delen, kun je vermenigvuldigen. Zo werk ik als projectontwikkelaar ook: ik investeer wel zeven tot acht jaar in locaties en zie pas geld als het project ten einde is.
“René is ook bereid te investeren. Wij verwijzen kandidaat-kopers van woningen in projecten naar Proin voor een analyse van hun inanciële situatie. Natuurlijk gaat een aantal van deze mensen uiteindelijk in zee met René voor de hypotheek en andere inanciële zaken. Maar in eerste instantie kosten die analyses het kantoor alleen maar geld en energie. René is ook samen met mij een energiebedrijfje gestart. We willen graag dat projecten CO2-neutraal zijn. Samen zoeken we naar oplossingen.”
Van der Borch heeft speciale afiniteit met groene energie. Zijn kantoor is bijvoorbeeld een van de leidende assurantiemakelaars als het gaat om het verzekeren van windmolens. Ook hier geldt, vertelt Van der Borch, dat de kosten voor de baat uitgingen. “Ik ben hier achttien jaar geleden mee begonnen en het leidde bijna tot mijn faillissement. Maar ik behield mijn geloof in windmolens en acht jaar geleden ontpopten zij zich als enorm succes.”
Noodzakelijk kwaad
Van Loon begon in 2004 met het voor eigen risico ontwikkelen en realiseren van binnenstedelijke vastgoedprojecten met name in en rond Amersfoort.
Van Loon vertelt dat hij verzekeringen ziet als een noodzakelijk kwaad. Zijn vertrouwen in verzekeringen, financieel adviseurs en de financiële sector in het algemeen is niet groot. “Ik heb een heel negatief beeld van de sector. Ik vind ook dat de crisis wat dat betreft te vroeg ophoudt. Natuurlijk is het goed dat de economie weer aantrekt, daar hebben we allemaal baat bij. Maar de crisis heeft niet lang genoeg geduurd om de inanciële sector echt gezond te maken. We zitten al weer in 2007 qua gedrag en klimaat.
“De financiële sector is daar overigens niet uniek in.
Ook in de bouwsector lijkt men de crisis alweer vergeten. Ik zie de eerste ‘zeepbellen’ alweer ontstaan; er worden afzichtelijke woningen met de laagste kwaliteit tegen woekerprijzen in de markt gezet.”
Wacht even, er worden momenteel toch ook projecten ontwikkeld die energieneutraal zijn? “Klopt”, zegt Van Loon, “maar de projecten die nu worden gerealiseerd, zijn rond 2010 opgezet. Toen keek men verder dan zijn neus lang is. Bij de projecten die nu worden ontwikkeld, vervalt men in de oude fouten.”
Contact
Volgens Van der Borch is het enorm belangrijk om als inanciële dienstverlener voortdurend in contact te blijven met de klant, helemaal als die klant ondernemer is. “Met ondernemers heb ik vier tot vijf keer per maand contact. Gewoon om uit te wisselen waar je mee bezig bent.”
Van Loon: “Ik heb wel eens idee dat ik als ondernemer makkelijker iets kan afspreken met de Belastingdienst dan met financiële dienstverleners als bankiers en assuradeuren. Dit terwijl ik de iscus zie als noodzakelijk kwaad voor het Nederlandse bestel. Ik wil financiële dienstverleners die een sparring partner zijn en zich opstellen als mede-ondernemer.
“Tot ik bij René kwam, is er nooit een inancieel adviseur geweest die mijn aansprakelijkheid als projectontwikkelaar wist te verzekeren. En helaas zijn er adviseurs die zich na het afsluiten van de verzekeringen niet meer druk maken over de vraag of de dekking nog wel op orde is. Ik heb meegemaakt dat een collega al jaren volstrekt onverzekerd bleek op zijn CAR-polis. Ondertussen streek de tussenpersoon wel zijn forse provisie op. Schokkend.”
Van der Borch omschrijft het als het ontbreken van goed rentmeesterschap. Korte-termijn winstdenken in plaats van werkelijk iets toevoegen voor de klant. Als die meerwaarde er wel is, wordt ze volgens hem trouwens lang niet altijd duidelijk gecommuniceerd.
En waar blijft de innovatie? “Het zijn nog steeds laadjes en kastjes die verzekeraars open trekken. Er is geen maatschappij die werkelijk vernieuwt. Ondertussen wordt ook nog eens een deel van het personeel – en daarmee van de deskundigheid – weggesneden. Je hebt met de verzekeraars geen klik meer zoals vroeger. Terwijl juist dat nodig is om samen tot oplossingen te komen waar iedereen iets aan heeft. Maar het contact met verzekeraars wordt dus juist steeds minder persoonlijk.”