Ontzekeren

1. 10 november 2020, door Pepijn Van Kleef
2. 0 reacties

De ontwikkelingen van de afgelopen maanden hebben voor mij wel wat dingen in een ander perspectief geplaatst. Veel dat ik beschouwde als een gegeven is er plotseling niet meer of is heel anders geworden. ZZP vrienden die aan de grond zitten en hun huis uitmoeten, mijn favoriete kroeg die heeft moeten sluiten, ons zorgsysteem dat piepte en kraakte en dreigde te bezwijken, files die zomaar in het niets oplosten. Alles blijkt veel brozer en kwetsbaarder te zijn dan ik altijd gedacht heb en de controle die ik dacht te hebben, is er helemaal niet. Welke zekerheden zijn er nu eigenlijk ‘echt’? Waar is de verzekering waar ik een beroep op kan doen in deze tijden? Waar is de ‘alles-weer-normaal-polis’?

Ik heb een inboedel- en opstalverzekering omdat ik bang ben dat mijn huis afbrandt. Ik heb een overlijdensrisicoverzekering omdat ik bang ben voor wat er gebeurt met mijn nabestaanden als ik - God verhoede - kom te overlijden. In de kern sluit ik verzekeringen omdat ik ben bang voor iets in de toekomst. Een verzekering is daarmee een soort bezweringsformule.

Schijncontrole

Nu stel ik mijzelf de vraag: als ik geruststelling koop in de vorm van verzekeringen voor alle mogelijke spullen en gebeurtenissen, verstop ik me dan niet voor de angst die op de eerste plaats de reden was voor die verzekering? Die verzekeringen vóórkomen niet dat gebeurt waar ik bang voor ben. Ze zorgen voor geruststelling vóórdat het gebeurt. Ze geven een gevoel van controle. Maar het is schijncontrole, want als het dan toch gebeurt, ligt echt nog steeds mijn huis in de as, of is mijn geliefde er niet meer of raken de intensive care afdelingen overbelast. En mijn gevoel van verlies van controle is des te groter, omdat ik altijd in de illusie geleefd hebt dat het risico ‘afgedekt’ was. Maar het risico is er nooit niet geweest. Het was er altijd, maar ik hebt me er voor kunnen verstoppen. Ik was er immers voor verzekerd.

Iets in mij zegt dat als ik dat gevoel van controle terug zou willen, ik júist die angst, onzekerheid en risico recht in de ogen moeten durven kijken en er tegen moet zeggen: ik weet dat je bestaat, ik erken dat je er bent, maar ik weet ook dat welke verzekering ik ook afsluit, jíj niet verdwijnt’.

Iets in mij zegt dat ik misschien wat meer moet gaan ontzekeren. Want nu corona er is, zijn er risico’s op gigantische schaal werkelijkheid geworden. En wat blijkt, verzekeringen helpen niet. Wat wel helpt: erkennen dat het risico dáár is, erkennen dat het leven onzekerheid met zich meebrengt en dáár naar handelen. Dus toch maar, met frisse tegenzin, dat mondkapje op in de supermarkt.

Reactie toevoegen

Naam

E-mailadres

Reactie

Organisatie

Telefoonnummer

VVPVIP HypothekenVVP Innovatie PlatformVIP SchadeVVP Twitter

Toevoegen