Overlijdensrisicoverzekeringen beter toegankelijk voor ex-kankerpatiënten

Bij het aanvragen van een overlijdensrisicoverzekering hoeven ex-kankerpatiënten niet meer te melden dat zij ooit voor deze aandoening zijn behandeld als zij tien jaar of langer ziektevrij zijn. Voor personen die minderjarig waren toen de kanker werd vastgesteld, gaat een termijn van vijf jaar na einde behandeling gelden. Daarover zijn de Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenorganisaties (NFK), het ministerie van Financiën en het Verbond van Verzekeraars het eens.

Het Verbond is hier "blij mee, want het past goed bij de gezamenlijke ambitie van NFK en Verbond om ex-kankerpatiënten een betere toegang tot de overlijdensrisicoverzekering te geven".

Minister van Financiën Hoekstra heeft aangekondigd de aanpak in een Algemene Maatregel van Bestuur vast te leggen. De minister wil de regeling verankeren op basis van de Wet medische keuringen (WMK). Deze wet biedt de minister, vertegenwoordigers van patiënten en verzekeraars de mogelijkheid om nadere invulling te geven aan wettelijke bepalingen over medische keuringen. Via deze route heeft de verzekeringssector met patiëntenverenigingen bijvoorbeeld al geregeld dat bij veel verzekeringen geen vragen mogen worden gesteld die verzekerden terughoudend kunnen maken om onderzoek te laten doen naar erfelijke aandoeningen.

Als de behandeling tien jaar geleden is afgerond en er geen sprake is van terugkeer van de ziekte, zal de kanker zelf geen rol meer spelen bij de acceptatie of het vaststellen van de premie. Deze consumenten worden dus bij het aanvragen van een overlijdensrisicoverzekering niet meer geconfronteerd met een ziekteverleden dat zij het liefst achter zich laten. NFK en Verbond gaan de komende maanden in gesprek over kortere termijnen voor bepaalde kankersoorten waarbij het risico op terugkeer van de aandoening al eerder sterk is afgenomen of zelfs afwezig is.

De schone lei gaat gelden voor alle verzekeraars die op de Nederlandse markt overlijdensrisicoverzekeringen aanbieden. Dat is een belangrijke voorwaarde voor het Verbond om een sluitende en houdbare regeling te realiseren.