Van Velzen ziet relatie die Monuta legt niet

Peter Veldhuizen - Veldhuizen 6 september 2016

Met andere woorden, een kapitaalverzekering bij (alleen) overlijden tbv de uitvaartkosten, zou je dan als een niet complexe (schade) verzekering mogen zien, met een doorlopende provisie. Een (casco) autoverzekering is inderdaad complexer dan een kapitaalsverzekering bij overlijden. Wat krijg ik uitgekeerd bij totaal verlies, wat is het(totaal) verlies in euro's bij een schade (korting). Verplichte schadesturing, enz. (Rolls is eigenlijk een onmisbare tool- maar die is er niet voor de consument) Een (kleine) aanpassing in de wet zou zeer wenselijk zijn. Uitsluitend consumptief krediet, krijg je ook alleen een doorlopende provisie en daar moet je wel een (pe) diploma voor hebben. Als gebonden (auto) verkoper, zou je dan nog genoeg omzet kunnen halen.(geen advies) Geen krediet, geen auto kunnen verkopen. De wet (branche) heeft dan eigenlijk boter op zijn hoofd.

Berend Tooms - 6 september 2016

Ik kan over het algemeen weinig kritiek hebben op of lezen over Dik van Velzen. Een deskundig man met scherpe geest en dito pen (toetsenbord) en zeker ook een mening. Dat laatste noopt mij dan toch nu te reageren. Inderdaad is de termijn nu nog te kort om vast te stellen dat er een relatie is tussen het provisieverbod en het aantal door een gemeente betaalde uitvaarten. Maar toch: - De uitvaartkostenverzekering is een brengproduct. Sinds jaar en dag. We kunnen vaststellen dat de bode, die jarenlang wekelijks/maandelijks, getooid in een lange lederen jas, met solex en loopboek langs de deur kwam al een tijd uit het stadsbeeld verdwenen is. Daarmee werd de afstand adviseur-klant al gedurende 20-25 jaar alleen maar groter. Er zijn adviseurs/kantoren die veel van hun particuliere klanten nu alleen nog maar kennen als nullen en enen. Dat bevordert het in kaart brengen van uitvaartkosten niet en dus ook niet het, mogelijk noodzakelijke, verzekeren ervan. - Inderdaad kost een auto soms meer dan een uitvaart. Echter, Dik is OV-reiziger (heeft hij wel een auto?) en heeft wellicht misschien toch minder voeling met wat er “daar beneden” gebeurt. Er zijn volksstammen die (min of meer gedwongen) een auto rijden/kopen waarvan er 3 in een uitvaart passen (zeker geen volgauto’s). In onze portefeuille kunnen we waarnemen dat ze soms zelfs die auto, vaak ook gedwongen, ingeruild hebben voor een 4dehands scooter. Daar passen er nog veel meer van in een uitvaart. Mensen die moeten lenen om een, overigens meer noodzakelijke, wasmachine te kunnen kopen. De problematiek uitvaartkosten beperkt zich overigens zeker niet tot de mensen die het gewoon niet hebben. Ook in veel andere sociale klassen is een dergelijk advies gewenst, maar moet vaak wel gebracht worden. Probeer bijvoorbeeld maar eens een paar stenen uit je eigen huis te gelde te maken als je partner overlijdt. Het provisieverbod zal zeker geen positief effect hebben op de jaren geleden al ingezette ontwikkelingen. Sterker nog, het provisieverbod zal een probleemverdriedubbelaar zijn/worden. We kunnen het laten voor wat het is, maar beter is het om er eens over na te denken of “we” niet de verkeerde weg ingeslagen zijn. Geldt ook voor de ORV. Was het niet een stuk eenvoudiger geweest om een paar aanbieders aan een beloningsleidraad te leggen dan hier marktverstorend op in te grijpen en de klant, zo blijkt, hiermee zeker niet centraal te stellen. Vraag het hem/haar en je komt er achter dat die niet apart wenst te betalen voor advies. Allemaal.

Dik van Velzen - 6 september 2016

Berend, Dank voor de vriendelijke woorden. Er zijn inderdaad groepen die in een auto rijden, 'waarvan er wel drie in een uitvaart passen'. (Vóór de APK lag dat getal trouwens nog veel hoger; een van mijn eerste auto's kostte 25 gulden en geloof me, dat was ook toen al niet veel.) Maar dat zegt natuurlijk niet alleen iets over de prijs van een auto, maar ook iets over de prijs van een uitvaart. Je kunt een uitvaart regelen voor rond de 750 tot 1500 euro (beetje afhankelijk van waar je woont). Heel veel uitvaarten zijn duurder. Dat mag, maar je moet wel bedenken dat uitvaartondernemers ook echte ondernemers zijn, die heel goed weten dat uitgerekend een overlijden veel emotie meebrengt en dat de meeste koopbeslissingen (ook die voor een uitvaartpakket) in emotie worden genomen. Het is dus ook platte handel met een meelevend gezicht. Waarom zou je anders voor iemand die altijd heel gewoon standaardconfectie geleefd heeft ineens bij zijn begrafenis een heel dure kist aanprijzen en laten kiezen?

Albert van der Poll - 6 september 2016

Het gaat niet om adviesgevoeligheid, of vergelijkingen met andere producten, of overbodige zaken waar wel geld voor is te vinden. Ik was zelf nooit een voorstander van de uitvaartverzekering, tot ik een kleine portefeuille overnam waar veel polissen van een 5.000 gulden plus winst in zaten. Mijn voorganger was zeker een handige sluiter "een uitvaart polis en de huur is weer verdiend" die niet schroomde om met enige aandrang het belang van zo'n polis stevig in te wrijven. Niks voor mij. Ik kwam echter al snel in aanraking met angstige telefoontjes: had vader/moeder misschien iets voor de uitvaart geregeld? De opluchting dat er een -soms niet eens groot- bedrag ter beschikking kwam was groot, en in sommige situaties was er echte paniek, er ís niks, hoe moet het nu allemaal betaald? Er zijn niet zoveel gezinnen met zes kinderen die de kosten dan maar delen meer. Er is een behoorlijk groep mensen die door een plotselinge kostenpost van enkele duizenden euro's zwaar in de problemen komt. Die zullen daar niet mee te koop lopen. De NL politiek heeft wat al te lichtvaardig aangenomen dat de uitvaartpolis een "overbodig" wanproduct was, want: u kunt zelf sparen, met zo'n polis betaalt u drie keer uw eigen begrafenis. Vanwege excessen in de provisie-belonings- en cadeausfeer begrijpelijke weerzin. Intussen worden we allemaal geacht onze eigen broek op te houden, in onze kracht te worden gezet of wat al niet. De grote groep burgers die 't allemaal niet zo goed kan bijbenen, qua ontwikkelingen, die zijn geldzaken niet overziet ( en dat ook niet kan) staat aan de zijlijn. Als dat opgelost zou kunnen worden met invoering van een andere beloningswijze - zonder de excessen- zou dat voor deze consumenten een verbetering zijn.

Dik van Velzen - 6 september 2016

Herkenbaar omschreven. Tegelijk denk ik: een financieel adviseur adviseert zijn klanten dan ook vooral om een multibruikbaar potje voor noodgevallen achter de hand te houden (in plaats van een relatief duur spaarpotje met maar één bestedingsdoel). Waarbij ik natuurlijk ook wel weet: sommige klanten kunnen de verleiding om spaarpotjes te plukken maar moeilijk weerstaan.