Baarsma wordt directeur Kennisontwikkeling Rabobank

Albert van der Poll - 9 december 2015

@Willem, het rapport was overduidelijk naar een conclusie toegeschreven. De intermediair was de boosdoener. Dat moest en zou aangetoond. Het hele rapport ademde een vooringenomen sfeer. Wetenschappelijk was het niet erg goed onderbouwd. maar dat was ook niet de bedoeling: er was een bliksemafleider nodig, annex stok om de hond te slaan. Inmiddels zijn we véél woekerwijzer, wat renteswapjes en wat Libor schandaaltjes en witwasoperaties verder, en blijkt van het verhaal over tophypotheken op DSB na vrijwel niets te kloppen. Blijft over: een hype in meedoen aan beleggen, streven naar zo laag mogelijke maandlasten, wat al te enthousiaste commercieel gedreven verkoop van uitvaartpolissen via cadeaus aan zwakke consumenten. Ik heb sterk de indruk dat ik de laatste tijd steeds minder aantijgingen richting intermediair hoor. Consumentenbond kan z'n stokpaarden niet vinden, Radar doet niks AFM lijkt te beseffen dat intermediair in het algemeen vrij gewoon hardwerkend MKB is en geen zijtak van de Mafia. Het is de vraag of de veranderingen die mede door dit rapport van mevrouw Baarsma zijn ingezet niet erger zijn geworden dan de oorspronkelijke kwaal.

Willem van Spronsen - 8 december 2015

Een kleine terugblik op het meesterstuk: Opdrachtgever van het SEO rapport was het Ministerie van Financien. Jan Kees de Jager als toenmalige minister noemde het een leidraad. Het rapport is opgemaakt in 2010 door Barbara Baarsma, directeur SEO Economisch Onderzoek en Peter Risseeuw, projectleider. Het intermediair werd in dit rapport al dan niet impliciet beschuldigd van mis-selling, dat zou zijn het aan de consument verkopen van financiële producten die niet bij zijn financiële situatie of risicoprofiel zouden passen. Zo had men het in dit rapport tevens over niet nader te definieren perverse prikkels en ging men uit van de gedachte van niet juiste en of van onvolledig informatie verstrekken om wellicht een mogelijk voordeel te kunnen behalen. Een complicerende factor was daarbij het ontbreken van een maatstaf voor mis-selling. Mis-selling was namelijk niet meetbaar omdat het criterium of de norm daarvoor ontbrak. Men stelde echter het jammer te vinden dat er geen nulmeting was uitgevoerd. Die nulmeting zou volgens hen dan aangeven hoe zwak de positie van de consument was. Onvermeld bleef in dit rapport dat deze nulmeting niet of nooit was te maken omdat ook daarvoor mede het criterium ontbrak.