Commissie CFD ziet angstcultuur

"Gezien de reacties zijn wij bezorgd om de relatie intermediair en toezichthouder." Aldus voorzitter Edwin Herdink van de Commissie CFD naar aanleiding van de reacties op de VVP Online-berichten vorige week 'Rare jongens, die tussenpersonen!' en 'Rare jongen, die AFM!'

 

Herdink schrijft dat "CFD graag met de AFM de dialoog aangaat. CFD is uitermate bezorgd over de verschraling van het advieslandschap, het uitblijven van een oplossing voor gespreide betaling, de PE-plannen en het speelveld dat alsmaar schever lijkt te groeien. Gezien de reacties is CFD bezorgd over de relatie intermediair en toezichthouder. Vele anonieme reacties bevestigen een angstcultuur. CFD levert graag een bijdrage om het vertrouwen tussen intermediair en haar toezichthouder naar de toekomst toe te herstellen en de vele zorgen zoals bovenvermeld het hoofd te bieden." In VVP verzuchtte Michiel Denkers, Hoofd Toezicht AFM, dat er maar weinig reacties waren gekomen op zijn VVP-column waarin hij het intermediair uitnodigde worstelingen en vragen met betrekking tot het provisieverbod te melden, zodat hij er nader op kan gaan. Er kwamen zeer veel reacties, die echter ook lieten zien dat veel intermediair de relatie met het AFM als eenrichtingsverkeer ervaart.
 

Reactie toevoegen

 

Reacties

Felix - 21 augustus 2012

@Marianne. Simpel: men ontwikkeld een regelcarrousel handhaaft om de aandacht van het eigen falende beleid af te leiden. Want als je niet jaagd kan je aangesproken worden.

olav wiggers - 21 augustus 2012

Correctei/aanvulling: In mijn frustratie en snelheid is een deel van de tekst weggevallen: Ik bedoelde te zeggen dat het voor mensen/bestuurders in loondienst van banken en verzekeraars natuurlijk veel makkelijker is om zich te verschuilen achter een systeen, dan dat kleinere zelfsrtandige ondernemers dat kunnen.

Anonimus - 21 augustus 2012

CFD legt hier een gevoelige zaak bloot. Ik ervaar bij elke presentatie in het land, waar ook de AFM optreed, dat deze angstcultuur werkelijkheid is. Alvorens men in een zaal reageert richting AFM is dat steevast met de opmerking: ik wil wel reageren maar niet onder eigen naam, want je weet maar nooit. Hierin ligt de angstcultuur verscholen. De AFM heeft dus een geweldige uitdaging om de relatie met het intermediair te harmoniseren door de angst weg te nemen.