Definitie van advies is zo gek nog niet
Regelmatig hoor ik dat de definitie van ‘advies’ in de Wft tekort schiet. U weet: de Wft definieert ‘advies’ als het aanbevelen van een of meer specifieke producten aan een specifieke klant. Daar zit een aantal beperkingen in. Het louter geven van informatie over een specifiek product is géén Wft-advies. Evenmin het aanbevelen van een specifiek product in het algemeen. Maar in de praktijk van alledag houdt ‘advies’ veel meer in.
Een klant adviseren bij schade is óók advies. Net zo goed als een preventie-advies of een advies aan de klant om zijn WGArisico bij het UWV te stallen. Maar ook dit zijn geen Wft-adviezen.
Het zal u niet verbazen dat achter die beperkte Wft-definitie een gedachte zit. De Wft gebruikt de definitie van ‘advies’ als kapstok. Als u een specifiek product aan een specifieke klant aanbeveelt (en dus ‘adviseert’), hangt de Wft er meteen een aantal verplichtingen aan. Zoals de Wft-diplomaplicht en zoals de Wft-adviesregels (eerst informatie inwinnen bij de klant e.d.). Dáár zit ook het verschil met informatie geven. Bij informatie over een financieel product staat het product centraal: die informatie is voor elke klant gelijk. Maar bij ‘advies’ staat de klant centraal: wat heeft de klant eigenlijk nodig? Voordat u de klant vertelt wat hij nodig heeft, moet u zich eerst – soms zelfs grondig – in de situatie van die klant verdiepen.
Bij aankoopbeslissingen, ook van financiële producten, spelen emotionele factoren vaak een beslissende rol. Dus ook de aanbeveling van dat product door de adviseur, want daar moet een klant op kunnen vertrouwen. En hoe je het ook wendt of keert: dáár ging het in het verleden wel mis bij bepaalde financiële producten. De Wft bindt daarom ‘advies’ aan regels: je moet er (1) echt verstand van hebben en (2) je moet je in de klant verdiept hebben vóór je een product aanbeveelt. Als je niet voldoende van de klant weet of
‘Je moet er verstand van hebben en je moet je eerst in de situatie van de klant verdiepen’
als je niet voldoende vakkennis hebt, mag je de klant niet suggereren wat goed voor hem is.
Daarom is die Wft-definitie van ‘advies’ zo gek nog niet. Je kunt je wel afvragen of het geen goed idee is om in de Wft ook het begrip ‘onafhankelijk advies’ te definiëren. Dan moet je wel beslissen: wat is ‘onafhankelijk’? Kunnen kiezen uit twee aanbieders? Vijf? Twintig? En mag daar ook een eigen volmacht bij zitten?
Dik van Velzen is programmamanager bij Nibe-SVV en hoofdredacteur van de Beursbengel
Reactie toevoegen
Editie
Nibe-SVV wil aanpassing vakbekwaamheidsgebouw
Aparte beroepskwalificaties, geen gesplitste module Schadeverzekeringen, verschuiving van enkele producten naar andere modules en afschaffing van de aparte beroepskwalificatie...
"maak geen verschil tussen informerend en adviserend verkopen"
"Als er een diplomaplicht moet komen, moet ze gelden voor alle medewerkers van een financieel dienstverlener die contact hebben met een klant voorafgaande aan...
Nibe-svv: pilot met 'bedrijfsvakbekwaamheidsverklaring'
NIBE-SVV onderzoekt momenteel wat er nodig is om een betrouwbare 'bedrijfsvakbekwaamheidsverklaring' af te geven. Zo'n verklaring zou volgens het instituut een goed...