Met een kanon op een mug schieten

1. 1 maart 2016, door Richard Meinders
2. 0 reacties

Een financieel dienstverlener is op grond van diverse nationale en internationale wetten verplicht om ervoor te zorgen dat hij weet met wie hij zaken doet. Van toepassing zijn de Wft, de Wwft, de Sanctiewet 1977 alsmede de sanctiebepalingen van EU en VN. In het kort gezegd komen deze wetgevingen erop neer dat je geen zaken mag doen met personen die op de (inter) nationale sanctielijsten staan of personen die zich bezig houden met het financieren van terrorisme of het witwassen van gelden.

Sluit je bijvoorbeeld een bankrekening, een hypothecair krediet of een levensverzekering af, dan moet je de identiteit van de uiteindelijk belanghebbende (de ultimate beneficial owner of UBO) vaststellen en controleren of deze belanghebbende (niet alleen verzekeringnemer) op de (inter)nationale sanctielijsten staat. Ook in het geval van het uitkeren van schades of uitkeringen uit hoofde van een levensverzekering moeten de betrokken aan deze lijst worden getoetst. Tot zover geen bijzonderheden. Het lijkt mij niet meer dan redelijk dat je weet met wie je zaken doet, het is tenslotte ook essentieel voor de reputatie van jouw bedrijf dat je geen zaken doet met ongewenste personen of bedrijven.

Om guidance te geven bij het inrichten van deze wettelijke bepalingen in de administratieve organisatie en interne controle (AO/IC) van een financieel dienstverlener heeft het ministerie van Financiën een leidraad opgesteld. Het bijzondere is dat in deze leidraad, ten aanzien van de Sanctiewetgeving, staat te lezen dat van instellingen wordt verwacht dat ze een eigen risicoinschatting maken op basis waarvan zij maatregelen treffen ter uitvoering van de regeling. Een adequate risicoanalyse van de gehele organisatie is daartoe noodzakelijk, aldus de leidraad.

Gering risico

Het risico dat een op de sanctielijsten geplaatst persoon, organisatie of land zich voor een verzekering meldt bij een provinciale gevolmachtigd agent is erg gering, ook is er een relatief kleine kans dat een dergelijke gesanctioneerde als relatie op een uitkering (levensverzekering of schade) betrokken zal zijn. Dit risico is bij internationaal opererende beursmakelaars iets hoger.

De afgelopen jaren hebben wij gevolmachtigd agenten begeleid bij het opstellen van de risicoanalyse en het treffen van passende maatregelen – op basis van de uitkomsten van deze risicoanalyse – in onder meer het acceptatie- en schadebehandelingsproces. Bij de risicoanalyse hebben wij geconstateerd dat, indien een relatie zijn betalingsverkeer met de gevolmachtigd agent via een Nederlandse bankinstelling laat verlopen, het risico verwaarloosbaar is dat er zaken worden gedaan met een persoon, onderneming of land op de sanctielijst. De uiteindelijk belanghebbende van deze relatie is dan immers al lang en breed getoetst door de bank.

Verwaarloosbaar

Ik vind het dan ook vreemd dat het distributiekanaal wordt opgezadeld met extreme maatregelen voor een verwaarloosbaar risico. Nog vreemder vind ik dat DNB schijnbaar zwaardere eisen stelt aan de onder haar toezicht gestelden dan het ministerie van Financiën. Kortom: wie stopt de UBO-gekte?

Richard Meinders is directeur SVC Compliance en lid van VVP Ondernemerspanel

Reactie toevoegen

Naam

E-mailadres

Reactie

Organisatie

Telefoonnummer

VVPVIP HypothekenVVP Innovatie PlatformVIP SchadeVVP Twitter

Toevoegen 

Editie

• VVP 1 maart 2016