Onderzoek disproportioneel, hof laat werkgever voor kosten opdraaien

1. 3 april 2020
2. 0 reacties

Het onderzoek dat de werkgever instelde naar de gangen van zijn werknemer was disproportioneel. Daarom laat het Gerechtshof Den Haag de werkgever zelf voor de onderzoekskosten van bijna dertien mille opdraaien.

Het hof: “Weliswaar is voldoende gebleken dat het inschakelen van een bedrijfsrecherchebureau in de gegeven omstandigheden noodzakelijk was om de waarheid te achterhalen. Niettemin acht het hof de duur van het onderzoek buitensporig en de daarmee gemoeide kosten daarom niet redelijk. Uit de overgelegde declaratie volgt dat 143 uren zijn besteed à 75 euro per uur, terwijl uit de eerste resultaten van het onderzoek al bleek dat in tegenstelling tot wat [geïntimeerde] aan zijn werkgever meldde, hij onder meer zelf kon autorijden en intensief trainde op de sportschool. Daarnaast weegt het hof mee dat de wijze van verhoor geen schoonheidsprijs verdient. Dit alles brengt mee dat de door werkgever gemaakte onderzoekskosten van 12.999,93 netto voor eigen rekening en risico komen.”

De werknemer krijgt van het hof ook gelijk in zijn stelling dat sprake is van onrechtmatig verkregen bewijs. Dit baat hem echter niet; ook onrechtmatig verkregen bewijs kan als bewijs worden geaccepteerd.

Het hof: “In een civiele procedure geldt niet als algemene regel dat de rechter op onrechtmatig verkregen bewijs geen acht mag slaan. In beginsel wegen het algemene maatschappelijke belang dat de waarheid in rechte aan het licht komt, alsmede het belang dat partijen erbij hebben hun stellingen in rechte aannemelijk te kunnen maken (welke belangen mede aan artikel 152 Rv ten grondslag liggen) zwaarder dan het belang van uitsluiting van bewijs. Slechts indien sprake is van bijkomende omstandigheden, is terzijde legging van dat bewijs gerechtvaardigd (HR 18 april 2014, ECLI:NL:HR:2014:942).

Het hof “deelt de opvatting van werkgever dat het onderzoek noodzakelijk was om de waarheid aan het licht te brengen, mede gezien het feit dat [geïntimeerde] meermalen heeft gelogen tegen werkgever en de bedrijfsarts over zijn fysieke mogelijkheden en bovendien heeft geprobeerd de waarheid te verhullen door zich te laten brengen en ophalen door zijn vader naar afspraken met de bedrijfsarts (terwijl hij op dat moment zelfstandig kon autorijden). Verder is niet gesteld of gebleken dat een ander middel geschikt(er) was om de waarheid boven tafel te krijgen. Het is immers aannemelijk dat [geïntimeerde] ook bij een onafhankelijke deskundige dan wel in het kader van een deskundigenoordeel van het UWV evenmin de waarheid zou hebben verteld over zijn fysieke beperkingen.

“Aan de andere kant geldt dat de stelselmatige observatie van [geïntimeerde] gedurende een periode van een maand door het hof als een zwaar middel wordt beschouwd. Temeer omdat, zoals de kantonrechter terecht heeft overwogen, al uit de eerste resultaten van het onderzoek na een week (op 14 , 18 en 21 februari 2019) bleek dat [geïntimeerde] , in tegenstelling tot wat hij aan zijn werkgever meldde, zelfstandig kon autorijden, intensief trainde op de sportschool en vaak met zijn nek en hoofd draaide. Ook bezocht hij het Scheepvaart- en Transportcollege, liep over straat met een volle tas en een vuilniszak en waste zijn auto met een hogedrukreiniger bij de wasstraat. De vraag is of het vervolgen van een dergelijk omvangrijk en extensief onderzoek over een periode van een maand, waarbij video-opnamen van [geïntimeerde] zijn gemaakt bij zijn woning, in aanwezigheid van vrienden en zelfs in de sportschool, nog in verhouding staat tot het te bereiken doel van de waarheidsvinding voor werkgever omtrent de fysieke mogelijkheden en beperkingen van [geïntimeerde] . Het hof is in dat opzicht van oordeel dat werkgever de eisen van proportionaliteit niet in acht heeft genomen; zij had ook kunnen volstaan met een observatie gedurende een kortere periode, zodat de inbreuk op het privéleven van [geïntimeerde] beperkt(er) zou zijn geweest.

“De tussenconclusie luidt dat de door [geïntimeerde] aangevoerde (bijkomende) feiten en omstandigheden niet van dien aard zijn dat uitsluiting van de hiervoor bedoelde bewijsstukken is gerechtvaardigd. Niet is gebleken dat de inhoud van de gesprekken, evenals de verklaring van [geïntimeerde] , als gevolg van ongeoorloofde druk onjuiste of onbetrouwbare informatie bevat.”

Reactie toevoegen

Naam

E-mailadres

Reactie

Organisatie

Telefoonnummer

VVPVIP HypothekenVVP Innovatie PlatformVIP SchadeVVP Twitter

Toevoegen 

Meer over

• rechtspraak
• onderzoekskosten
• bewijs

Abonnement aanvragen