What’s new?!

1. 6 februari 2018, door Toon Berendsen
2. 0 reacties

Neem dit stukje uit vakblad VVP van 28 januari 1955: ‘Op de conferentie van de Internationale Arbeidsorganisatie zal onder meer het vraagstuk van de steeds ouder wordende Europese bevolking ter sprake worden gebracht. In een rapport wordt door deskundigen ongerustheid uitgesproken over de gevolgen daarvan, want demografische verschijnselen kunnen niet los worden gezien van economische factoren. Voor het behouden van het evenwicht in de maatschappelijke toestand zou de pensioengerechtigde leeftijd kunnen worden verhoogd, doch dit zou ongetwijfeld de werkloosheid doen toenemen als niet het aantal beschikbare aantal arbeidsplaatsen toeneemt. Uit statistieken blijkt dat in Oostenrijk, Frankrijk en Nederland 30 procent van alle werklozen ouder zijn dan 50 jaar. Het zijn meest de oudere werknemers, die door hun ouderdom moeilijk te plaatsen zijn door de arbeidsbeurzen’.

Dit zou toch gewoon nú geschreven kunnen zijn!

In hetzelfde jaar, 1955, werd de Raad van Toezicht op de automobielverzekering ingesteld. Bij de installatie daarvan zei voorzitter prof. Mr. G.J. Wiarda (raadsheer Hoge Raad der Nederlanden): ‘Waarvan is de goede naam van het verzekeringsbedrijf afhankelijk? Ongetwijfeld in de eerste plaats van het voeren van een bedrijfsbeleid, dat de hand houdt niet alleen aan de bedrijfseconomische beginselen, welke de instandhouding van het bedrijf en een behoorlijke winst bedoelen te verzekeren, niet alleen ook aan de wettelijke voorschriften, die de verhouding van het bedrijf tot zijn omgeving bepalen, maar ook aan een bedrijfsmoraal, welke vanouds behoort tot de meest kostbare verworvenheden van het goede koopmanschap, en uitgaat van het besef, dat de uitoefening van een bedrijf met elke andere maatschappelijke werkzaamheid gemeen heeft, dat zij naast behartiging van het eigen belang tevens altijd in dienst is aan de naaste of de gemeenschap’.

Dit is toch precies waar autoriteiten en sector zelf momenteel op aansturen bij de gedrags- en cultuurverandering?! We wisten het eigenlijk allang, maar waren het gewoon vergeten!

Slikkers

In VVP van 22 december 1950 wordt het jaarverslag 1949 besproken van ziektekostenverzekeraar VZVZ (VoorZorg Voor Ziekte). Het bericht leest: ‘De kosten van medicijnen onder andere zijn inmiddels zo belangrijk gestegen, dat het voorkomt, dat zogenaamde ‘slikkers’ iedere maand meer aan medicijnen gebruiken dan ze aan premie betalen. Ook de voortdurende stijging van de onkosten heeft haar invloed doen gelden. Intussen werd een nieuw tarief uitgegeven. De directie van VZVZ is van mening, dat dit tarief, dat het publiek en de maatschappij meer zal bevredigen. Overigens is de directie zich bewust, dat van deze branche weinig winst mag worden verwacht. De ziektekostenverzekeraar heeft een sociale taak, die als hij die behoorlijk wil vervullen, weinig kans op het maken van winst biedt’.

Daar kunnen de zorgverzekeraars die zijn overgebleven van meepraten! En dan wil de Tweede Kamer ook nog eens het maken van winst door zorgverzekeraars verbieden!

Boeterente

VVP werd begin 1988 overgenomen door Nijgh Periodieken. Nijgh gaf ook de Geldgids uit (overigens niet te verwarren met de Geldgids van de Consumentenbond). In het nummer van februari/maart 1983 zegt financieel adviseur A. van der Lee: ‘Naar mijn mening zou er door de publiciteit best wat druk uitgeoefend mogen worden op de geldgevers om tot een versoepeling te komen van de condities bij vervroegde aflossing. Zodat de consument meer kan profiteren bij een rentedaling. Ik vind het persoonlijk ook van enige kortzichtigheid getuigen, dat men aan een dergelijke wens niet wil voldoen. Het recente verleden heeft toch duidelijk aangetoond wat de gevolgen zijn wanneer huiseigenaren op (te) hoge lasten zitten’.

We zijn meer dan dertig jaar verder en nog steeds wordt er gestecheld over boeterente. Van der Lee was directeur van de Finac (Financiering voor academici), een financieel adviesbureau dat nog steeds bestaat.

Ravage

We gaan nog even terug naar 1955, naar een artikel van de hand van Jac. Vos (een makelaar in assurantiën die zich geregeld liet gelden in de VVP). Onder de kop ‘De positie der tussenpersonen’ schrijft hij: ‘Het lijkt wat vreemd, dat vele honderden beroepstussenpersonen dagelijks zwoegen om de Verzekering Maatschappijen op te bouwen en in stand te houden en dus de resultaten van hun kostbare en tijdrovende arbeid aan deze Maatschappijen mogen afstaan, terwijl bij het inleveren der aanvraagformulieren niets anders overblijft dan een wettelijk recht op provisie. Maar, al is dit recht dan ook in een Wet vastgelegd, het is toch tamelijk wankel. De tussenpersoon in namelijk geen contractpartij. Al heeft hij in de praktijk wel ‘de relatie’, de Maatschappij kan het hem voor het behoud daarvan geducht moeilijk maken. Dit heeft bijvoorbeeld plaats bij een te ver doorgevoerd selectiebeginsel in de acceptatiepolitiek. Een verzekerde die zijn premie heeft ‘opgegeten’ vliegt eruit en de tussenpersoon begint weer van voren af aan. ‘

‘Bevliegingen om plotseling alle posten van bepaalde bedrijven af te stoten of drastische tariefaanpassingen, kunnen een ravage in de portefeuille van een tussenpersoon aanrichten en zijn acquisitie-apparaat enige tijd lam leggen. Hij mag evenwel zich met dergelijke zaken nooit bemoeien, want dan raakt hij aan de ‘interne organisatie’. De tussenpersoon werkt echter rusteloos voort, posten aanslepende voor diezelfde Maatschappijen, waarvoor hij dan zo terloops even wordt bedankt’.

Er is ook vandaag de dag geen adviseur die dit gevoel niet herkent. Hoeveel er ook is veranderd in de afgelopen 75 jaar, er zijn dus nog wel degelijk slagen te maken. En dat is maar goed ook, want zo blijft de toekomst boeiend en de toekomst is uiteindelijk waar het om gaat.

Reactie toevoegen

Naam

E-mailadres

Reactie

Organisatie

Telefoonnummer

VVPVIP HypothekenVVP Innovatie PlatformVIP SchadeVVP Twitter

Toevoegen 

Editie

• VVP 6 februari 2018