Personalised pricing
(Pepijn van Kleef, MoneyView, in VVP 1-2024) Het heeft het nieuws niet écht gehaald. Er zijn geen kamervragen gesteld, er zijn nog geen collectieve claimstichtingen gesignaleerd. Toch was er wel wat aan de hand. Want wat is het geval: in het afgelopen jaar hebben meerdere buitenlandse toezichthouders nogal stevige boetes uitgedeeld aan verzekeraars omdat die iets te gretig gebruik maakten van de mogelijkheden van ‘personalised pricing’.
Ik heb het op deze plaats al wel vaker gehad over het zéér fijnmazig (fijnmazig, heerlijk woord) beprijzen van verzekeringsproducten. En ik was - en ben - daar zoals bekend niet bovenmatig enthousiast over. Met het steeds verder verfijnen van verzekeringspremies op basis van individuele risicofactoren wordt uiteindelijk de bijl aan de wortel van het solidariteitsbeginsel gezet en daarmee aan het bestaansrecht van verzekeringen in het algemeen. En dat moeten we gewoon niet willen. Punt.
Maar. Dáár bleek het in dit geval helemaal niet om te gaan. Of nou ja, het ging eigenlijk ook weer wel om een persoonlijke risico-inschatting, namelijk over hoe groot het risico is dat een klant wegloopt, gegeven een bepaalde premieverhoging.
Wat deze verzekeraars in Ierland, UK, Australië en Zweden deden, verschilde een beetje per geval. In het ene geval werden de premies van bestaande klanten net zolang verhoogd totdat een x percentage van de bestaande polishouders wegliep. Dat was kennelijk het punt waarop het optimum van de prijselasticiteit bereikt was en dus werd dit punt voortaan op alle bestaande klanten toegepast.
In andere gevallen ging men geavanceerder te werk: op basis van allerhande data die ze verzamelden over hun bestaande klanten konden de verzekeraars met behulp van hun algoritmes per individuele klant vóóraf precies bepalen bij welke premieverhoging het die klant te gortig zou worden en hij zijn biezen zou pakken naar de concurrent. En dus werd bij die bestaande klanten de premie exact tot nét niet dat niveau verhoogd.
Bij elkaar gegraaide winsten
Wat beide methoden met elkaar gemeen hadden: de hogere premies hadden helemaal niks te maken met een verhoogd risico op schade bij die klant of een toegenomen schadelast of indexatie als gevolg van inflatie, maar enkel en alleen met het optimaliseren van de winstmarge van de verzekeraars in kwestie.
Waarbij overigens geldt dat in de genoemde landen inmiddels zo goed als alle verzekeraars zich bedienden van deze praktijken. Het argument daarbij was: “We moesten wel, anders verloren we de concurrentiestrijd.” Want uiteraard werd een deel van de bij de bestaande klanten bij elkaar gegraaide winsten ingezet om aan de voorkant nieuwe klanten te lokken met juist extra voordelige ‘instappremies’. En om in die strijd mee te kunnen móesten ze dus wel optimaliseren op de bestaande portefeuille. Anders werden de aandeelhouders boos.
De verzekeraars móesten dan misschien wel, maar ze mochten het niet. En dus werden die torenhoge boetes opgelegd en kwam er een verbod op dit soort personalised pricing-praktijken. En terecht natuurlijk.
Nederland
Nu is de vraag waarom het rumoer hier in Nederland uitbleef. Want mogen we echt zonder meer aannemen dat dit soort praktijken in Nederland niet voorkomt? Zou er hier in Nederland (het land van de woekerpolis, het land van de aandelenlease, het land van de Liborfraude) echt nog niet één verzekeraar op het idee gekomen zijn om een kleine optimalisatieslag los te laten op zijn lopende portefeuille?
‘Je kunt beter aandeel-dan polishouder zijn bij een verzekeraar. (Of toch niet?)’
Wie het weet mag het zeggen. Maar het zou mooi zijn als we het aloude adagium “Je kunt bij een verzekeraar beter aandeel-dan polishouder zijn” nu eens een keer niet van stal hoeven te halen.
Reactie toevoegen
Meer over
Grote premieverschillen voor jonge bromfietsbestuurders
"Hoewel dit niet direct leeftijdsdiscriminatie te noemen is, weren verzekeraars in de praktijk jongeren door zeer hoge premies te vragen." Aldus MoneyView bij de...
Verzekeringen winnen opnieuw DIL-strijd
Uit DIL-onderzoek van MoneyView blijkt dat in polissen de stijgende marktrentes sneller worden doorberekend dan in de bancaire tegenhangers. Het bureau: “De...
MoneyView in VVP 5-2023: nieuwe pijnlijke dossiers
In de nieuwe VVP (5-2023) staat Martin Koot van MoneyView stil bij de weer opgelaaide woekerpolisaffaire en nieuwe pijnlijke dossiers. Koot merkt op dat financieel...
Let op: deze column is moeilijk leesbaar
(Martin Koot, MoneyView, in VVP 5-2023) En ineens zijn ze weer in het nieuws: woekerpolissen! Eind september deed het Gerechtshof Den Haag uitspraak in het hoger...
Pensioen en de onwil om het te willen begrijpen
(Dion van der Mooren van MoneyView in VVP 4, 2023) Het heeft even geduurd, maar de nieuwe pensioenwet (Wtp) is eindelijk aangenomen. Een van de gevolgen van deze...
MoneyView: hypotheken meer geschikt voor verduurzaming
Steeds meer geldverstrekkers passen hun producten aan om verduurzaming te vergemakkelijken en te stimuleren, zo blijkt uit het Special Item Hypotheken van MoneyView. Het...
Wij zijn nog lang niet overbodig
(Pepijn van Kleef van MoneyView in VVP 4) Al dertig jaar is MoneyView in de financiële sector de noodzakelijke luis in de pels. MoneyView werd opgericht om...
(Peter Post, MoneyView, in VVP 3, 2023) Actieve provisietransparantie moet van de afdeling advies van de Raad van State terug naar de tekentafel van het kabinet....
MoneyView: grote verschillen in dekking scheidingsmediation
Scheidingsmediation is bij driekwart van de rechtsbijstandverzekeringen standaard of optioneel meeverzekerd. Of en wanneer je daar gebruik van mag maken, verschilt...
Omzetderving als gevolg van waterschade bij driekwart van de verzekeringen niet gedekt
In toenemende mate, aldus MoneyView, kunnen ondernemers zich verzekeren voor de gevolgen van het overstromen van secundaire waterkeringen, zoals sloten, beken en...