Geef mensen weer de regie over hun eigen leven

1. 16 november 2023
2. 0 reacties

De Koning (58) werkte na zijn studie Rechten een aantal jaren bij Delta Lloyd op de afdeling pensioenen. Prima verdiensten, maar het werk zelf vond De Koning nogal saai. In 1994 maakte hij de overstap naar een klein letselschadekantoor. “Een enorme overstap, van 2.000 naar vijf medewerkers en met een derde minder salaris. Maar vanaf dag één was het fantastisch. Het grote verschil werd binnen een week ook meteen duidelijk. Voor een cliënt – een zelfstandig ondernemer – had ik snel een voor hem cruciaal voorschot kunnen regelen zodat hij niet failliet ging. In die eerste week had ik al meer betekend voor een ander dan bij Delta Lloyd in vier jaar.”

De Koning wist al tijdens zijn studie dat hij als advocaat van betekenis wilde zijn voor mensen. Nooit heeft hij de ambitie gehad om bij een groot advocatenkantoor op de Zuid-As te gaan werken, waar je een radertje bent in een groot geheel. Na werkzaam geweest te zijn bij diverse kantoren, richtte hij in 2007 Slot Letselschade op. “Sindsdien kan ik onvoorwaardelijk uitdragen waar ikzelf in geloof. Ik wil slachtoffers helpne de regie over hun eigen leven terug te krijgen. Mensen willen vooral serieus worden genomen en niet vermorzeld worden door allerlei procedures. Zij willen hun leven, dat door een ongeval vaak voor altijd is veranderd, weer op de rit zien te krijgen. Dan helpt het niet als je met wantrouwen wordt bekeken en vaak pas na heel veel discussie het ‘goede’ nieuws hoort dat een arbeidsdeskundige zal worden ingeschakeld. Van zoveel nodeloos tijdverlies word je als slachtoffer vanzelf wel cynisch en apathisch.”

In gesprek

Volgens De Koning begint het met empathie, met inlevingsvermogen, met een goed gesprek. “Je moet je kunnen voorstellen wat het betekent als je leven van het ene op het andere moment volledig op de schop gaat en wat de impact is – niet alleen voor het slachtoffer maar ook voor de omgeving. Ik wil weten hoe ze in het leven staan, hoe hun leven eruit zag, wat ze gestudeerd hebben en/of wat voor werk ze hebben gedaan. In een goed gesprek kom je er namelijk achter wat hun passie is. Dan kun je samen gaan kijken of en hoe dit nog te realiseren valt en kom je tot wezenlijke vragen als: kun je nog terugkeren naar je oude beroep of zijn er andere mogelijkheden? Hoe kun je invulling geven aan je leven na een ongeval? Ga uit van de intrinsieke motivatie van mensen om weer van betekenis te willen zijn. Dit is uiteraard een hele andere benadering dan slachtoffers direct te wijzen op hun schadebeperkingsplicht. Dat laatste motiveert natuurlijk juist niet.”

“De wet regelt eigenlijk nauwelijks hoe je met slachtoffers om moet gaan en lijkt vooral uit te gaan van financiële compensatie. Hoe belangrijk het financiële aspect ook is, toch is het niet de zak geld waar de meeste slachtoffers de meeste behoefte aan hebben. Zij willen erkenning krijgen, vertrouwen voelen en geholpen worden bij het weer op de rit krijgen van hun leven. Slachtoffers die telkens weer inzicht moeten geven in hun privégegevens, inclusief gevoelige medische informatie, voelen zich gewantrouwd. Zij moeten voortdurend aantonen hoe goed ze genezen of hoe snel ze weer aan het werk kunnen gaan. Deze processen, die jaren kunnen duren, zorgen ervoor dat slachtoffers afhaken of juist met de hakken in het zand gaan staan. Met alle gevolgen van dien voor slachtoffer én verzekeraar. Begin dus met vertrouwen. Schrijf mensen niet af. Een dergelijke grondhouding zou het hele proces ten goede zou komen.”

“Soms zie je dat slachtoffers niet het hele schaderegelingstraject willen doorlopen. Het duurt ze te lang, ze zijn murw of kiezen er juist bewust voor om met minder genoegen te nemen omdat ze verder willen met hun leven. Ook als dat betekent dat ze een lagere schadevergoeding krijgen dan als ze wel het hele traject hadden afgerond. Sommige advocaten hebben dan de neiging om daarvoor te gaan liggen, maar als ik ervan overtuigd ben dat het een weloverwogen keuze is, dan dien ik die te respecteren. Uiteindelijk ben je als advocaat de adviseur van je cliënt. Het is zijn leven, niet het jouwe; hij beslist. Mijn verdienste is niet het juridische pad zo goed mogelijk te bewandelen, maar om mensen te helpen zodat ze weer verder kunnen met hun leven. Het pad bestaat bovendien niet, er zijn meerdere wegen naar het doel en dat doel wordt bepaald door de client, niet door jou.”

Neem verantwoordelijkheid

De Koning ziet in zijn bijna 30-jarig bestaan als advocaat op het gebied van letselschade en aansprakelijkheidsrecht wel degelijk een kentering ten goede bij verzekeraars. “Verzekeraars zijn zich meer bewust geworden van hun maatschappelijke rol, zien ook wel in dat het serieus nemen van een slachtoffer uiteindelijk ook het beste werkt voor de verzekeraar zelf én begrijpen inmiddels dat ze hun standpunt ook goed over het voetlicht moeten brengen bij programma’s als Radar. Het is een combinatie van welbegrepen eigenbelang, voorkomen van reputatieschade, maar meer en meer ook echt de intrinsieke wil het beter te doen. Het is ook gewoon veel leuker om slachtoffers te helpen dan ze als potentiële oplichters steeds de maat te nemen.”

Toch ziet hij zeker nog verbeterpunten. In een polemiek dit jaar met advocaat Aernout Santen op Letselschade.nu heeft hij verzekeraars erop gewezen dat ze meer verantwoordelijkheid dienen te nemen. “De rol van verzekeraars is vreemd. Door kostbare tijd te verliezen aan lange procedures help je het slachtoffer niet en daarmee laat je in feite je eigen verzekerden in de steek. Want die verzekeren zich zodat als ze iemand schade berokkenen, dat netjes wordt opgelost. Uiteraard roep ik niet op tot naïviteit en is het toekennen van een weloverwogen schadebedrag van groot belang, maar dat neemt niet weg dat je al heel veel hulp kunt bieden aan de voorkant van een proces. Aan schaderegelaars die geringschattend doen over whiplashslachtoffers vraag ik wel eens: ‘Heb je wel eens last van hoofdpijn?’ Als ze dat bevestigen, vervolg ik: ‘Dat is niet waar, jij hebt nooit hoofdpijn.’ Dan kijken ze me heel raar aan en zeg ik met een serieus gezicht: ‘Hoofdpijn valt namelijk niet te bewijzen.’ Dan valt vaak het kwartje hoe ze zelf met slachtoffers omgaan.”

In de polemiek met Aernout Santen geeft De Koning ook nog een andere tip aan verzekeraars: schaf het verschil tussen binnen- en buitendienst af. “Deze boude stelling is ingegeven door het feit dat in de binnendienst nog erg veel mensen werken die veel weten van procedures, maar bepaald niet uitblinken in inlevingsvermogen. In de buitendienst zien ze de slachtoffers, maar hebben ze vaak beperkt mandaat. Dit leidt tot heel veel dubbel werk, omdat de binnendienst steeds weer een plasje moet doen over het werk van de buitendienst. De consolidatieslag bij verzekeraars is al lange tijd gaande, ingegeven door efficiencyverhoging en kostenbesparingen. De enige afdeling waarop je nu juist niet kunt bezuinigen, is de afdeling personenschade. Daar kun je juist veel geld én leed besparen door de inzet van vakkundige en empathische medewerkers. Maar die moeten dan wel op pad en de slachtoffers echt zien. Kom achter dat bureau vandaan en laat dat niet aan een buitendienst over, maar word zelf je eigen binnen- en buitendienst.”

Reactie toevoegen

Naam

E-mailadres

Reactie

Organisatie

Telefoonnummer

VVPVIP HypothekenVVP Innovatie PlatformVIP SchadeVVP Twitter

Toevoegen 

Meer over

• Coen de Koning