Goedhart: "preekt Dolders voor eigen parochie?"

Marcel Lamers - 30 januari 2014

@ Rob Goedhart: quote: "Maar zouden die mensen geholpen zijn als het provisieverbod niet zou zijn ingevoerd? Is het dan ineens sinds vorig jaar veel erger geworden? Huishoudens met problematische schulden zouden toch al niet gediend zijn met 'het sluiten van een product'." Dit is volgens mij de meest gemaakte denkfout: provisie en af te sluiten produkten. Het gaat erom dat advies ook betaald moet worden en de groep waarover nu wordt gesproken, heeft geen / te weinig financiele middelen om advies in te kopen. En dat advies, Nibud begrotingsformulier invullen, risico analyse, etc. blijft nu dus achterwege terwijl deze groep dit advies misschien wel het hardste nodig heeft.

Albert van der Poll - 30 januari 2014

Ik zou geen laagdrempeliger vorm van financieel advies kunnen bedenken dat de HTK lokale adviseur, die van alles wat afweet. De Leonardo da Vinci Uomo Financialis ;-) Ik meen dat de kosten van zo'n adviseur redelijk beperkt zijn en zich ook prima terug laten verdienen door de consument. De groep mensen met een minimuminkomen kun je mogelijk niet bedienen, de groep tot modaal zeker wel. En zoals ik een collega (Martin of Aad meen ik) al eens hoorde opmerken: ze hebben wel geld voor een werkster, de garage, vakanties en een kistje bier. Dan is er dus ook geld voor een financieel adviseur! Het is voor een groot deel de financiële bewusteloosheid en desinteresse van de consument, waar moeilijk doorheen te breken valt. Als het bier op is of het weekndje weg niet zou kunnen, breekt de pleuris uit, maar een financieel adviseur met de vraag waarom de iPhone verzekerd is, en niet het nabestaandenrisico van het gezin (kost evenveel) wordt niet gemist. Gecombineerd met het jarenlange offensief van media en consumentenbeschermers dat adviseurs maar overbodige zakkenvullers zijn en u al uw zaakjes beter zelf kunt opknappen hebben wij een Herculische taak aan het veranderen van de beeldvorming. Mij lukt het één voor één, makkelijk is het zeker niet.

Rob Goedhart - 29 januari 2014

Paul, dat is een behoorlijk ernstige situatie die je schetst. Maar wat is schrijnend? Veel meer mensen met honger? Kinderen op blote voeten naar school? Of sowieso niet naar school, omdat ze moeten bedelen voor het gezin? Stijging van het aantal zelfmoorden? Ik schargeer bewust. Want wat is de norm voor 'schrijnend'? Let wel: ik bagatelliseer de (relatieve) armoede in Nederland niet! Het is verdomd vervelend als je kind niet mee kan op schoolreisje omdat je er geen geld voor hebt. Of je dat je zelf niet aan een sociaal leven toe komt, omdat je er geen geld voor hebt. Die mensen zijn er! Dat weet ik zeker na een aantal jaren werken bij het Nibud. Maar zouden die mensen geholpen zijn als het provisieverbod niet zou zijn ingevoerd? Is het dan ineens sinds vorig jaar veel erger geworden? Huishoudens met problematische schulden zouden toch al niet gediend zijn met 'het sluiten van een product'. Zij moeten eerst van hun schulden af. Geen doelgroep voor de 'financieel adviseur', want die mensen kunnen überhaupt geen geld steken in advies en/of een product. Gelukkig werken er bij gemeenten en maatschappelijke instellingen mensen die warm en empathisch deze mensen weer op de rit zetten. In mijn optiek is het de maatschappelijke verantwoordelijkheid om de minder bedeelden toch een goed leven te bieden. Prof. Dick Schwaab stelt in zijn boek 'Wij zijn ons brein' dat het niet klopt dat iedereen zijn eigen (financiële) boontjes kan doppen. Juist de groep die het wat minder heeft is daartoe het minste in staat, volgens hem. Ik zou daarom willen stellen: geen verdere afbraak van het sociale stelsel. Integendeel. Dan kunnen we onze aandacht voor financieel advies op de groep daarboven richten. Voor zover daar dan belangstelling voor bestaat. Onderzoeken bewijzen: veel mensen vinden geldzaken niet leuk en doen 'domme dingen'. Althans in de ogen van financieel deskundigen. Maar waren het niet de financieel deskundigen die de economisch crisis hebben veroorzaakt met allerlei 'geweldige' financiële constructies? Als adviseur zul je gewoon duidelijk moeten maken wat je toegevoegde waarde is. Lukt je dat, dan ben je spekkoper. En betaalt de consument m.i. graag.

Rob Goedhart - 29 januari 2014

Ha Paul, inderdaad lang geleden. Hoewel ik je waardevolle commentaren her en der nog wel zie. Inderdaad goed om het naar een maatschappelijke discussie te trekken. Je zegt: na afbraak van de WAO werd "het hogere netto salaris niet besteed aan individuele regelingen, maar aan consumptie". Maar als je nu terug kijkt -> welke gevolgen heeft dat dan voor Cees en Carla Consument persoonlijk en voor de maatschappij als geheel gehad? Verder concludeer je dat 'afbraak van het provisiestelsel ertoe heeft geleid dat de levenmarkt, pensioenmarkt en ao-markt volledig zijn ingestort'. Ook hier ben ik benieuwd welke gevolgen dat heeft voor de consument zelf en de maatschappij als geheel. Let wel: ik stel de vragen open. Zonder enige kwalificatie. (Ik heb wel een mening, maar die is nu even niet belangrijk.) Als er een probleem is (of een uitdaging) dan is het goed die op te lossen (of aan te gaan.) Maar wat is dan het probleem voor de consument én de maatschappij die de 'noodkreet' van Arno Dolders - en van jou - rechtvaardigen?

Paul Schoo - 29 januari 2014

Dag Rob, Ik zie en voorzie nog meer schrijnende situaties ontstaan bij overlijden waar onvoldoende dekkingen zijn die in het verleden collectief danwel via overheidsregelingen geregeld waren. Nabestaandenpensioen gaten agv risicodekkingen. Werkloosheid. Arbeidsongeschiktheid. Overal valt zoetjes aan wat op aan te merken. Elk gezin waar je binnen stapt heeft die zaken niet op orde. En zoals het met kansberekeningen gaat scheren veel mensen langs de afgrond.Wanneer het fout gaat wordt op de directe omgeving een groot beroep gedaan. Als adviseur assisteer je waar mogelijk, maar steeds vaker zonder dat de rekening betaald kan worden. Moet je die mensen dan laten zakken? Voor preventief advies sluiten de mensen zich af of steken ze de kop in het zand. Of erger luisteren ze naar het marketinggeweld om vervolgens zelf foute keuzes te maken. Allemaal praktijk! Er lijkt dus geen ruimte in gezinsbudgetten om de adviseur te betalen. Zeker wanneer je uur/factuur hanteert. De beter gesitueerden kunnen de nota wel betalen, waardoor de maatschappelijke tweedeling alleen maar verder uit elkaar groeit. Een mondiale ontwikkeling de groep rijke hebben zich fors verrijkt tov de armen. Het intermediaire stelsel wat wij hier hadden en betaald werd uit het product zorgde wel voor begeleiding van de minder bedeelden. Dat is nu weg. Armen worden armer en rijken worden rijker. Je gaat dit merken in toename van criminaliteit, onverschilligheid etc. Doordat er minder levensverzekeringen gesloten worden heeft de NB al vragen gesteld over de dekkingen, solvabiliteit. De neerwaartse spiraal is al ingang gezet.

Paul Schoo - 29 januari 2014

Dag Rob, lang geleden. Ik denk dat de discussie breder maatschappelijk gevoerd moet worden. Tot nog toe is alleen maar gekeken naar het detail van provisie en niet naar de maatschappelijke gevolgen. Hierin onderschrijf ik de noodkreet van Arno. Iets wat ik altijd al geroepen heb. En ja directe beloning zou ideaal zijn, mits maatschappelijk geaccepteerd. De praktijk blijkt weerbarstiger. Destijds werd de WAO afgebroken. Het hogere netto salaris werd niet besteed aan individuele regelingen, maar onmiddellijk geconsumeerd, telefonie, vakanties, etc. Zolang mensen zich sterk voelen willen ze zich graag losmaken uit de groep. Wanneer ze eenmaal in de shit zitten dan vallen ze terug op de maatschappij. Afbraak van het provisiestelsel heeft er toe geleid dat de levenmarkt, pensioenmarkt, ao-markt volledig zijn ingestort. Solidariteit, maar ook solvabiliteit staan op de tocht. De motor is uit de markt gehaald. De overheid heeft zich niet gerealiseerd hoe belangrijk het intermediair is. Banken zijn machtiger geworden en beheersen (gijzelen) de economie. Voor de toekomst geeft dit grote sociale onrust.