Assurantiekantoor moet uitkering ongevallenpolis doorgeven aan werknemer

1. 28 februari 2023
2. 0 reacties

(Rechtspraak) Assurantiekantoor van 1887 moet de uitkering op de ongevallenpolis wegens blijvende invaliditeit doorbetalen aan de getroffen werknemer. Het feit dat het kantoor zichzelf als begunstigde had opgegeven, maakt dit niet anders. Aldus het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden in hoger beroep.

Op 15 juni 2018 liep een werknemer van het kantoor een hoge dwarslaesie op als gevolg van een val van een paard, nadat het paard was geschrokken van een loslopende hond.

In een e-mailbericht van 23 september 2020 heeft De Amersfoortse aan de werknemer laten weten dat zij ten gevolge van de blijvende invaliditeit van 68.067 euro uitkeert, te vermeerderen met 2.450,33 euro aan rente.

Het hof: “Als een werkgever een collectieve ongevallenverzekering afsluit met zijn medewerkers als verzekerden, is dat meestal om ten behoeve van een medewerker die een ongeval heeft gehad een uitkering te kunnen verkrijgen. [Appellante] bemiddelt ook zelf in de totstandkoming van ongevallenverzekeringen en haar eigen website vermeldt in dit verband onweersproken: “Een collectieve ongevallenverzekering biedt uw medewerkers een vergoeding bij ernstige ongelukken.”

“[Geïntimeerde] mocht daarom op zichzelf de verwachting hebben dat een uitkering onder de ongevallenverzekering aan hem ten goede zou komen. Die verwachting werd in dit geval versterkt doordat (a) correspondentie rechtstreeks werd gevoerd tussen De Amersfoortse en (de belangenbehartiger van) [geïntimeerde] en (b) in die correspondentie ook werd gesproken over een claim van [geïntimeerde].

Geen standaard gang van zaken

“[Appellante] heeft echter tegengeworpen dat dit een standaard gang van zaken betrof waar niet teveel betekenis aan moet worden gehecht. Die stelling volgt het hof niet. Als het standaard zou zijn dat een uitkering ten goede komt aan de werkgever dan had in de rede gelegen dat De Amersfoortse in haar correspondentie met [geïntimeerde] niet zou hebben gesproken over “uw claim”, maar over “de claim van uw werkgever”. Bovendien, als het zou gaan om een uitkering ten gunste van [appellante] zou voor de hand hebben gelegen om de correspondentie dan ook te laten verlopen via [appellante].

“[Appellante] heeft verder aangevoerd dat het niet haar bedoeling was dat een werknemer die een ongeval had gekregen, altijd aanspraak zou hebben op een uitkering. Juist omdat zij de mogelijkheid wilde behouden om, afhankelijk van de omstandigheden, in een concreet geval anders te besluiten, heeft zij zichzelf aangewezen als begunstigde op de polis. [Appellante] heeft daarbij aangevoerd dat zij ook zelf belang zou kunnen hebben bij een uitkering, om daaruit kosten te dekken die zij zelf gehad zou kunnen hebben door het ongeval. In dit geval zijn er bijvoorbeeld medewerkers van [appellante] ingezet om [geïntimeerde] te helpen bij de afwikkeling van zaken van zijn eigen kantoor. Verder heeft [naam 1, directeur, red.)] tijdens de mondelinge behandeling verklaard dat voor hem van belang was dat het ongeval van [geïntimeerde] niet een arbeidsongeval betrof, maar een ongeval dat hem in privétijd is overkomen. Met name dat was voor [appellante] aanleiding om te besluiten in dit geval de uitkering niet door te betalen.”

“Deze omstandigheden maken echter nog niet dat [geïntimeerde] zijn verwachtingen moest temperen. Voor [geïntimeerde] hoefde op zichzelf niet kenbaar te zijn dat sprake was van kosten voor [appellante] waarvoor zij zich zou willen verhalen op de ongevallenuitkering. Ook hoefde voor hem niet kenbaar te zijn dat [appellante] een onderscheid zou maken tussen een arbeidsongeval en een ongeval in de privésfeer. Ook de verzekering zelf maakt daarin geen onderscheid.

“Onder de gegeven omstandigheden had het daarom op de weg van [appellante] gelegen om [geïntimeerde] tijdig te berichten dat een uitkering onder de ongevallenverzekering toch niet aan hem zou worden doorbetaald. (…) Vast staat echter dat [appellante] voordat zij als begunstigde op de polis de uitkering ontving en [geïntimeerde] vroeg om doorbetaling, niet op enig moment aan [geïntimeerde] heeft laten weten dat een uitkering alleen voor haar zelf bestemd zou zijn. [appellante] heeft er ook geen duidelijke verklaring voor kunnen geven, waarom zij dat niet uit zichzelf en op een eerder moment heeft gedaan. Daarmee heeft zij niet gehandeld zoals van haar als goed werkgever mocht worden verwacht. Het uitblijven van een dergelijke mededeling heeft juist bijgedragen aan de gerechtvaardigde verwachting, en, zoals hij dat zelf ook benoemt, het gerechtvaardigd vertrouwen dat [geïntimeerde] mocht hebben dat een uitkering voor hem bestemd zou zijn en dus aan hem zou worden doorbetaald.”

 

Reactie toevoegen

Naam

E-mailadres

Reactie

Organisatie

Telefoonnummer

VVPVIP HypothekenVVP Innovatie PlatformVIP SchadeVVP Twitter

Toevoegen 

Meer over

• rechtspraak

Abonnement aanvragen