Kosten woekerpolis hoefden niet specifiek benoemd

1. 21 oktober 2015
2. 0 reacties

Als de consument de kosten van zijn beleggingsverzekering kon zien aan de hand van het verschil tussen premie en daadwerkelijke inleg, is de verzekeraar niet tekort geschoten in zijn informatieverstrekking. Dat oordeelt de Commissie van Beroep van Kifid.
 

De verzekeraar was ook niet gehouden informatie te geven over de fondsbeheerkosten. Sowieso hoefde dat niet, maar de klant kon volgens de Commissie zelf ook wel bedenken dat die kosten er zouden zijn.
De Commissie doet haar uitspraak in een zaak die was aangehouden in afwachting van het arrest op 29 april van het Europese Hof van Justitie. Opmerkelijk: het Europese hof gooide de vragen die werden gesteld terug over de Nederlandse schutting en nog steeds niet zijn beantwoord door de nationale rechter. Diens oordeel wordt van groot belang geacht, omdat het in de claimprocedures alles uitmaakt of verzekeraars nou wel of niet gehouden waren bepaalde (kosten)informatie verstrekken.
De Commissie van Beroep zet nu echter toch een toon: “De conclusie is dat in het onderhavige geval naar de maatstaven die golden in de jaren 1997-2000 niet kan worden gezegd dat belanghebbende informatie over de kosten is onthouden die noodzakelijk was voor een goed begrip van de wezenlijke bestanddelen van de aangeboden beleggingsverzekeringen.”
Bovendien vallen de fondsbeheerkosten volgens de Commissie niet onder de informatie die beleggingsverzekeraars moesten verstrekken. “Dit zijn geen kosten die de verzekeraar uit hoofde van de beleggingsverzekeringen voor rekening van belanghebbende heeft gebracht, maar kosten die voortvloeien uit het beleggen zelf. Daargelaten dat het voor de hand ligt dat beleggingsfondsen hun diensten niet gratis aanbieden, en dus kosten berekenen, is er geen reden om aan te nemen dat de verzekeraar, wederom naar de maatstaven die golden in de jaren 1997-2000, in het kader van het aanbieden van de beleggingsverzekeringen hierover informatie had moeten verstrekken.”

 

Nieuwe klacht
De Commissie gaat niet in op de tijdens de procedure ingebrachte nieuwe klacht over vermeende tekortkomingen in de Code Rendement en Risico van het Verbond van Verzekeraars. “Hiervoor geldt dat die niet voor het eerst in deze fase van het hoger beroep naar voren mogen worden gebracht”, aldus de Commissie.
In de procedure bij het Europese Hof, op basis van een zaak tussen consument Huub van Leeuwen en Nationale-Nederlanden, ging het om de vraag of verzekeraars toch niet meer informatie hadden moeten geven dan de Regeling informatieverstrekking verzekeringnemers of Riav 1998 voorschreef. NN stelt zich aan die regeling te hebben gehouden en daarmee aan haar verplichtingen inzake de informatieverstrekking te hebben voldaan. Volgens het Europese Hof kunnen die verplichtingen onder bepaalde voorwaarden echter ruimer zijn. Dat moet dan echter de nationale rechter uitmaken, wat tot nu toe dus nog niet is gebeurd.

 

Nul op het rekest
Volgens de Commissie van Beroep Kifid is in de kwestie waarover zij zich de afgelopen tijd boog echter voldoende duidelijkheid gegeven, ook al moest de verzekerde het kostenbedrag zelf bepalen aan de hand van verschil tussen premie en inleg (die bedragen had de verzekeraar ook verstrekt). Interessante vraag is nu natuurlijk of een rechter dat ook vindt, of dat deze zegt dat de kosten nadrukkelijk hadden moeten worden benoemd en getoond.
Ook wat betreft de fondsbeheerkosten lijkt het laatste woord nog niet gezegd. Zelfs al zouden ze formeel niet onder de verplichte informatieverstrekking vallen, zoals de Commissie meent, dan nog hadden ze wel invloed op het rendement. In de modellen De Ruiter worden de fondsbeheerkosten ook gewoon meegenomen.
De kwestie ging over drie polissen (een premiebetalend, twee koopsommen) die de klager eind jaren negentig sloot via en bij ABN Amro. Volgens de klager wees de bank onvoldoende op de risico’s en mocht hij erop vertrouwen dat het tot 2009 voorgespiegelde prognoserendement van 9 procent zou worden gehaald. De Geschillencommissie Financiële Dienstverlening wees de vorderingen af. De klager ging in beroep – waarbij hij nu ook stelde dat de bank hem niet zou hebben voorgelicht over de (verborgen additionele) kosten van de beleggingsverzekeringen. Hij heeft in beroep echter opnieuw nul op het rekest gekregen; de Commissie van Beroep handhaaft de beslissing van de Geschillencommissie (Uitspraak 2015-031).
 

Reactie toevoegen

Naam

E-mailadres

Reactie

Organisatie

Telefoonnummer

VVPVIP HypothekenVVP Innovatie PlatformVIP SchadeVVP Twitter

Toevoegen 

Abonnement aanvragen