Regels buigen

1. 9 juli 2019, door Jelle Bartels
2. 0 reacties

Mogen stemmen vindt ze een belangrijk recht. Dus bij de afgelopen Europese verkiezingen pakte ze, na zorgvuldige voorbereiding, haar stempas en ging op weg. Door haar steeds slechter wordende ogen kon ze haar officiële identiteitsbewijs niet vinden. In plaats daarvan nam ze haar zorgpas mee. Fier stapte ze met haar rollator richting het stembureau. Door haar leeftijd is dit inmiddels een hele toer. Ze laat haar stem- en zorgpas zien aan de dame achter de tafel. Achter die tafel wordt niet verder gekeken: ‘Nee, een zorgpas is geen legitimatiebewijs en kunnen we niet accepteren’. Ze zucht, draait haar rollator om en loopt de weg weer terug naar huis. Na enig zoeken vindt ze gelukkig alsnog haar identiteitsbewijs, waarmee zij nogmaals de wandeling naar het stembureau aangaat. Dezelfde dame zit nog steeds rustig achter het bureau: ‘U bent er weer?’. Je pakt het identiteitsbewijs en controleert (nu wel) de geboortedatum: 29-5-1919. Ze kijkt verschrikt en enigszins beschaamd op en zegt: ‘Heb ik nu net een 100 jaar oude dame naar huis gestuurd om aan de regels te voldoen?’. Met een groot schuldgevoel bleef de dame achter. Natuurlijk heeft de dame in kwestie niets ‘fout’ gedaan. De regels zijn tenslotte duidelijk. Helaas zetten we door deze zelfde regels in veel gevallen onze medemenselijkheid uit.

Door verder te kijken dan onze neus (regels) lang zijn, had deze mevrouw aan de zorgpas al kunnen zien dat mijn oma in haar 100ste levensjaar zat, niet goed ter been was en een beperkt zicht had. Ze had andere mogelijkheden kunnen zoeken om te kunnen helpen, zonder de regels te hoeven overtreden of te buigen. Ze had iemand kunnen vragen om met de auto mijn oma heen en weer te rijden. Ze had kunnen vragen of er iemand dichtbij woonde (dochters, zonen) om de juiste legitimatie te kunnen brengen, terwijl mijn oma had kunnen genieten op een stoel met een kopje koffie. Een klein beetje creativiteit en medemenselijkheid helpt iedereen.

Maak het verschil

Als adviseur word je ook constant geconfronteerd met wet- en regelgeving. Deze regels zijn er niet voor niets. Mijn oma snapt dat ook wel. Tegelijkertijd voelt iedereen wel aan dat het best wel zot is om een 100-jarige heen en weer te laten lopen omdat je simpelweg alleen maar kijkt naar wat er in je handen is gegeven. Je klant heeft namelijk geen boodschap aan de wet- en regelgeving: hij/ zij wil gewoon een oplossing.

Kijk dan ook verder dan wat er in je handen gegeven is. Zorg dat je in je vak creatief blijft. Zoek voor je klant naar oplossingen die wel kunnen. Wees servicegericht en medemenselijk. Dan houd je ook in een steeds sneller veranderende wereld je bestaansrecht. Focus op waar je het verschil kunt maken, niet in het strikt opvolgen van de opgelegde regels.

Tot slot… Misschien zou je denken dat mijn oma na het schuldgevoel geholpen is om naar huis te komen? Helaas… We zullen maar denken dat beweging goed voor je is.

Reactie toevoegen

Naam

E-mailadres

Reactie

Organisatie

Telefoonnummer

VVPVIP HypothekenVVP Innovatie PlatformVIP SchadeVVP Twitter

Toevoegen 

Editie

• VVP 2 juli 2019